Papiery albuminowe były najbardziej popularnymi papierami fotograficznymi w XIX w. ze względu na dużą rozdzielczość kopii, piękny odcień i błyszczącą powierzchnię w przeciwieństwie np. do papierów solnych. Do sporządzania ich używano albuminy z dodatkiem chlorku sodu i substancji konserwujących. Roztworem albuminy powlekano papier jednostronnie i suszono. Tuz przed kopiowaniem papier ten należało uczulić 12%-15% roztworem azotanu srebra i wysuszyć w ciemności. Papiery te nadawały się tylko do kopiowania stykowego ze względu na niską czułość. Często w celu zwiększenia trwałości i zmiany rudego odcienia na bardziej szlachetny - tonowano je w roztworach złota. Po tonowaniu utrwalano w roztworze tiosiarczanu sodu i dokładnie płukano. Początkowo papiery te były wyrabiane własnoręcznie przez fotografów, później zaś -pod koniec XIX w. produkowano je masowo w fabrykach fotochemicznych aż zostały wyparte przez papiery żelatynowe. |
| Łomnica 2006 r. |
 |
| Girona 2000 r. |
 |
| Chełmsko Śląskie 2006 r. |
Przepis na wykonanie odbitek w technice albuminy:
roztwór I
białko z 10 jaj kurzych
ocet 10% 10 ml
chlorek sodu 6g
woda 10 ml
kwas salicylowy 0,1 g
Białko z jajek ubijamy na sztywną pianę, po czy odstawiamy do lodówki i filtrujemy. Rozpuszczamy chlorek sodu i kwas salicylowy w wodzie i wlewamy do albuminy. Ocet wlewamy na końcu i dokładnie mieszamy. Roztworem tym powlekamy papier jednostronnie za pomocą pędzla. Po wyschnięciu uczulamy papier nanosząc 12% roztwór azotanu srebra, suszymy i naświetlamy na słońcu lub lampą UV. Po obfitym naświetleniu papier utrwalamy w następującym roztworze:
roztwór utrwalający
tiosiarczan sodu 50 g
woda 1000 ml
Obraz w utrwalaczu blednie dlatego więc należy go mocno naświetlać. Po 10 min utrwalania papier dokładnie płuczemy.
 |
| Barcelona 2002 r. |
