Argyrotypia (argentypia, argentotypia) - to popularna wśród amatorów fotografii w XIX wieku technika fotograficzna, bardzo zbliżona wyglądem do platynotypii ale znacznie prostsza i tańsza od niej. Obraz odbitek argyrotypowych utworzony jest ze strątu srebrowego w tonie platynowo-czarnym lub sepiowo-brunatnym. Związkiem światłoczułym jest sól żelazawa, podobnie jak w platynotypii (może być nią szczawian żelazawy lub cytrynian żelazowo-amonowy). Odcień odbitek argyrotypowych - czarny bądź sepiowy zależy w dużej mierze od składników użytych przy sporządzaniu roztworu światłoczułego jak i roztworu wywołującego . Jeżeli roztwór światłoczuły sporządzimy w koloidach roślinnych barwy będą cieplejsze, a w koloidach zwierzęcych zimniejsze. Obraz wywołujemy w roztworze szczawianu potasu i azotanu srebra (odcień niebiesko - czarny) lub boraksu i azotanu srebra (odcień sepiowy).  |
| Poznań 2004 r. |
 |
| Jelenia Góra 2006 r. |
 |
| Jelenia Góra 2006 r. |
 |
| Lubawka 2006 r. |
 |
| Turnov 2003 |
Przepis na odbitki w argyrotypii:
papier pokrywamy roztworem
cytrynian żelazowo-amonowy 20 g
szczawian potasowy 5 g
woda 100 ml
Po wysuszeniu naświetlamy i wywołujemy w roztworze:
szczawian potasu 20g
azotan srebra 1,5 g
woda 100 ml
Tym sposobem można uzyskać niebiesko-czarny ton obrazu.
Aby uzyskać sepiowo-czarny odcień należy obraz wywołać w następującym roztworze:
boraks 7 g
azotan srebra 1,5 g
woda 100 ml
Po wywołaniu odbitkę należy przepłukać w wodzie.
