mokry kolodion

Górzyniec 2015 r.





Technikę mokrego kolodionu wynalazł Frederic Scott Archer w 1851r. Miał ona zastąpić znacznie bardziej skomplikowaną dagerotypię. Pozwalała ona na wykonywanie fotografii w czasie krótszym niż dagerotypii i talbotypii i pozwalała na uzyskanie negatywu szklanego o bardzo dużej ostrości, który można było łatwo powielać. Stała się techniką dominującą aż do lat 80-tych XIX wieku, do momentu wynalezienia suchej płyty żelatynowej. Technika mokrego kolodionu ma dwa warianty: negatywowy i pozytywowy (tzw. ambrotypia). W pierwszej otrzymujemy obraz negatywowy na przeźroczystym szkle, który możemy kopiować na papierze światłoczułym. W drugiej odmianie, czyli ambrotypii - otrzymujemy obraz pozytywowy na podłożu szklanym przezroczystym i nieprzezroczystym (najlepiej czarnym ). Należy pamiętać, że odwrócony obraz na podłożu nieprzezroczystym jest odwrócony. W przypadku stosowania przezroczystego podłoża musimy podłożyć pod szklaną płytkę czarny papier lub zalakierować ją na czarno od spodu. Jako podłoża używano powszechnie w XIX wieku poczernionej, żelaznej blaszki - wtedy uzyskiwano tzw. ferrotyp.
Charakterystyczną cechą mokrego kolodionu jest to, że cały proces należy wykonać w ciągu 15-20 minut gdy warstwa kolodium pokrywającego płytkę jest jeszcze mokra, gdyż po tym czasie zasycha i dalsza jej obróbka chemiczna nie jest możliwa.



Jelenia Góra 2010 r.




 Karkonosze 2010 r.




Górzyniec 2015 r.





Górzyniec 2015 r.

Receptura na kolodium  półtonowe:

jodek kadmu        40 g
jodek amonu        18,3 g
bromek kadmu      6,8 g
alkohol etylowy   1000 ml

Po rozpuszczeniu jedną część powyższego roztworu mieszamy z 3 częściami kolodium 2%.

Wywoływacz półtonowy:
siarczan żelaza          40 g
kwas octowy lodowaty     30 ml 
alkohol 96%              30 ml
woda                     1000ml

Utrwalacz:
tiosiarczan sodu       200 g
woda                  1000ml